Mijn Grondhouding in de komende (crisis) jaren

2021 – 2024

(zie voor jaartal 2024 Werking van Pluto) Mijn grondhouding is de basis voor mijn bestaan. Op deze pagina beschrijf ik aan de hand van eigen tekst en inspiratie van anderen hoe ik mij verhoud tot de wereld.

Meedoen is bijna een verplichting
Maar als we nergens heen gaan
Leven wij in een open inrichting
En wordt het tijd om stil te staan.

Het was de start van een School waar je stil kon staan, kennis op kon doen over het leven, met anderen jezelf beter leerde kennen en het geleerde weer in de praktijk van je leven kon brengen. Onderwerpen van studie komen voort uit de levensvragen die eenieder heeft. Daar ben ik na veertig jaar nog steeds iedere dag mee bezig.

In vriendschap de Weg doorgeven

Tekst uit “Boeddhisme zonder geloof” van Stephan Bachelor.

VRIENDSCHAP

Zoals de Dageraad de voorloper is van de zon die opkomt,

Zo is ware vriendschap de voorloper van het begaan van een Weg

De geestelijke stromingen die mij aantrekken willen mij niet iets leren waarin ik moet geloven, maar iets dat ik kan doen of laten. Dit gekoppeld aan het “dagelijks brood” dat het voortgaande leven op mijn bord legt, leidt tot een bepaalde levenshouding: tot een leefwijze van iemand die zich door één of meerdere geestelijke leren/stromingen laat inspireren.

Met andere woorden: het werkingsveld, dat de mens in zichzelf heeft opgebouwd door zijn geloof, zijn talenten en zijn conditioneringen, heeft een effect op de buitenwereld en die buitenwereld heeft daarop een reactie. Wie een leer volgt, welke geestelijke leer dan ook, en het spel tussen ‘binnen’ en ‘buiten’ onder ogen ziet (en dus wakker is), zal zijn eigen conditioneringen stap voor stap afleggen en aangesloten op zijn leer steeds meer instrument van de Liefde worden, die al het leven voortbrengt.

De be-oefening is niet alleen het ontwikkelen van vastbeslotenheid en integriteit in je eigen hart. Ze wordt belichaamd in vriendschappen. Ze wordt gevoed, gedragen en uitgedaagd door het voortdurend contact met vrienden en mentoren die een eigen weg in hun eigen leven proberen te verwezenlijken.

Wij zijn alleen geboren en zullen alleen sterven. Veel van onze gevoelens en gedachten kunnen we nooit volledig delen. Maar toch wordt ons leven bepaald door relaties met anderen. Het lichaam getuigt van ouders en eindeloze generaties voorouders, de taal getuigt van taalgenoten, de meest particuliere gedachten getuigen van hen die we liefhebben en vrezen. Tegelijkertijd zijn we altijd alleen met anderen.

We zijn medeschepselen, die een gemeenschappelijke werkelijkheid bewonen, en we zoeken relaties die ons sterken op onze visie op het leven. In termen van beoefening van een Weg, is een ware vriend niet alleen iemand met wie we gemeenschappelijke waarden delen en die ons aanvaart zoals we zijn, maar ook iemand van wie we kunnen verwachten dat zij of hij onze visie op het leven kan verfijnen, ons kan leiden als we de weg kwijt zijn, ons kan helpen het pad te volgen, en ons lijden kan verzachten door zijn of haar geruststellende aanwezigheid.

Zulke vriendschappen komen regelmatig voor tussen gelijken met dezelfde aspiraties en belangstelling. Maar bepaalde cruciale vriendschappen sluit je soms met mensen voor wie je respect hebt, omdat ze rijper en wijzer zijn dan jijzelf. Zulke mensen bieden je leiding en zekerheid met elk aspect van hun wezen. Hoe zij bewegen, hoe ze je blik vasthouden, hoe ze spreken, reageren op een plotselinge uitdaging, hoe ze zitten en hoe ze hun dagelijks werk doen: al die dingen zeggen je evenveel als hun woorden. En het roept ook jou op om op die manier te reageren. In zo’n relatie ben je niet louter ontvanger van kennis. Je wordt uitgenodigd tot interactie, tot uitdagen en uitgedaagd worden.

Zulke vrienden zijn leraren in die zin dat ze de kunst verstaan om van elke situatie te leren. In hen zoek je geen volmaaktheid, maar een diepe aanvaarding van de menselijke onvolmaaktheid; geen alwetendheid maar een ironisch toegeven dat je het niet weet. Je hoeft je niet meer te laten verleiden door charismatische leveranciers van verlichting. Want ware vrienden proberen je niet te dwingen, hoe zacht en redelijk ook, om dingen te geloven waarvan je onzeker bent. Deze vrienden lijken op vroedvrouwen die tevoorschijn halen wat geboren wil worden. Ze willen zichzelf niet onmisbaar maken, maar overbodig.

Deze vrienden zijn onze vitale schakel met verleden en toekomst. Want ook zij zijn gevoed door vriendschappen, in vele gevallen met mensen die nu dood zijn. De beoefening van de Weg is van vriendschap tot vriendschap doorgegeven, in een lijn die door de hele geschiedenis is terug te volgen, tot de bronnen van de stichters zelf. Via vriendschappen is ons een broze draad toevertrouwd die de vroegere en toekomstige generaties verbindt. Het begaan van een Weg kan alleen bloeien als zulke vriendschappen bloeien. Een andere manier van overdracht is er niet.

Er is een gemeenschap met vrienden voor te stellen, waarin diversiteit gevierd wordt in plaats van gecensureerd. Waarin kleinschaligheid niet als een mislukking maar als een succes wordt beschouwd. Waarin de macht door iedereen wordt gedeeld en niet bij een elite van deskundigen ligt. Waarin mannen en vrouwen werkelijk als gelijken worden behandeld. Waarin vragen meer worden gewaardeerd dan antwoorden.

Geïnspireerd door Thomas Merton

Ik leef nu in het aangezicht van de dood,
wat alleen maar weer de vraag naar de zin van het leven oproept.
Ik worstel met de dood en zoek naar iets diepers dan de dood,
omdat ik Weet dat er iets diepers is.
Mijn roeping is om nog in dit leven
voorbij de tweedeling van leven en dood te geraken

om voor altijd getuige van het leven te zijn.

Wat hetzelfde blijft als de afgelopen jaren

Het is mij duidelijk geworden dat ik de rest van mijn leven wil besteden aan het overdragen van mijn kennis en vaardigheden opgedaan tijdens de ervaringen in mijn leven. Ik weet inmiddels dat alleen dat wat wezenlijk doorleefd is werking heeft. 

In de loop van mijn leven heb ik steeds meer ontzag en bewondering gekregen voor de mensen die mij voorgingen in het beantwoorden van vragen over het menselijke bestaan. Met name de antwoorden van de Chinese Ouden helpen mij, maar ook vele andere stromingen, zoals Advaita, het Tibetaans Boeddhisme, het mystieke Jodendom en het mystieke Christendom. Waar er sprake is van institutionalisering in de vorm van één of andere kerk of een vaststaand geloof, daar ervaar ik geen enkele hulp bij het beantwoorden van deze vragen.

Steeds meer word ik er mij bewust van dat vele kunstenaars met dezelfde vragen hebben geworsteld en daarmee een bron van inspiratie voor mij vormen.
Ik herken steeds sterker wat al die stromingen in wezen zeggen omdat ik het beleef. Aan die “lijnen” wil ik de rest van mijn leven een bijdrage leveren, een volgende schakel zijn; op mijn manier en met mijn woorden en afgestemd op deze tijd. Zoals zij afgestemd waren op hun tijd en toch steeds opnieuw eeuwigheidswaarden ontdekten, die tijdloos zijn.

Naar de wereld toe zal ik mijn verworvenheden en inzichten in verschillende vormen overdragen. Het gesprek, de interactie tussen mij en anderen staat daarbij centraal. Ik heb ontdekt dat als er werkelijk sprake is van samenzijn dat alle verschillen tussen mensen wegvallen, niet omdat die genegeerd worden, maar omdat de verschillen aangewend worden om samen vervuld te raken van de “stroom van Leven”. Het Leven als een liefdevol

Ik nodig u van harte uit om de inhoud van deze website te verkennen.